Dag 5: Toch maar wel
12 januari 2019 - Oslo, Noorwegen
Hoi allemaal,
Na lang twijfelen heb ik toch maar besloten een reisblog bij te houden, voor mezelf als leuke herinneringen maar natuurlijk ook voor degene die het leuk vinden om mijn avontuur te volgen. Inmiddels ben ik alweer 5 dagen geleden van huis vertrokken, dinsdagmiddag om 17:30 was het dan zover. Na een afscheid met veel tranen en knuffels, ben ik samen met Merel in de auto gestapt op weg naar een (hopelijk) heel mooi nieuw avontuur. Ons eerste doel was 838 kilometer verderop, Fredrikshavn, vanaf hier zouden we de boot nemen naar Oslo. Het was een gezellige autorit, omdat we 's nachts reden, of eigenlijk moet ik zeggen omdat Merel 's nachts reed, want helaas konden we niet afwisselen door mijn gebrek aan een rijbewijs..., moesten we elkaar wakker houden en dat is tot op zekere hoogte best goed gelukt. Rond 6:30 's ochtends kwamen we aan in Fredrikshavn. Gelukkig konden we snel en makkelijk vinden waar we moesten zijn. We waren de eersten!! En dat hebben we gemerkt ook, want doordat de boot ongeveer anderhalf uur vertraging had hebben we gewacht tot +- 10:00, pas toen konden we de boot op rijden. Toen de auto eenmaal stond konden we opzoek naar onze hut, een soort kamertje waar twee bedden in stonden en een kleine badkamer was. Deze hadden we op de boot tot onze beschikking en aangezien we allebei best moe waren vonden we het heel fijn dat we hier eventjes konden slapen. Tussen de middag hebben we heerlijk gegeten op de boot, alleen doordat we allebei een beetje zeeziek waren konden we helaas niet optimaal genieten van al het lekkers bij het buffet. Na de lunch zijn we opnieuw ons bed in gedoken en hebben we nog een paar uur kunnen slapen. En na een reis van maar liefst 26 uur kwamen we dan eindelijk aan in onze huidige woonplaats: Oslo! Het zag er al prachtig uit vanaf de boot met alle lichtjes en het allerleukste: de dikke laag sneeuw! Want die is hier allang aanwezig en na volgende week wordt die laag als het goed is alleen maar dikker. We werden ontvangen door Laura, ook een klasgenootje vanuit de KPZ, die hier al sinds 2 januari is. Zij had onze sleutels al opgehaald, dus we konden meteen door naar ons gebouw.
De mensen die onze auto hebben gezien op het moment dat we wegreden kunnen beamen dat de kofferbak maar net dicht paste. Merel en ik hebben beide een kamer op de vierde verdieping en een hele leuke bijkomstigheid van ons gebouw is dat er helaas geen lift aanwezig is. Wat dus betekende dat we zo ongeveer 5 keer op en neer zijn gelopen met z'n drieën om alle spullen boven te krijgen. Je kunt je misschien voorstellen dat dat een flink karwei is geweest. Toen was het ook tijd om kennis te maken met mijn huisgenootje, ik heb meteen haar vriend ontmoet en moet daarbij ook meteen zeggen dat ik het idee heb dat we hier met z'n drieën wonen want ik heb haar nog niet zonder haar vriend gezien. Wel moet ik er ook bij zeggen dat ze allebei heel aardig zijn, de vriend (ik weet nog steeds hun namen niet...) heeft zelfs een paar keer mee gelopen om spullen naar boven te brengen. Die avond was ik zo moe dat ik geen zin meer had in uitpakken en inrichten. Ik heb mijn bed opgemaakt en ben daarna zo snel mogelijk gaan slapen.
Donderdagochtend werd ik wakker rond een uur of 9. Na een gezamenlijk ontbijtje met Merel, die uiteindelijk dus op dezelfde verdieping haar kamer heeft, zo'n 5 meter verderop, ben ik begonnen met uitpakken en inrichten. Persoonlijk ben ik heel trots op het resultaat, het is echt mijn plekje geworden. De grootste uitdaging nu is alles netjes houden. De rest van de dag heb ik eigenlijk niet heel veel gedaan, ik heb voor het eerst sinds tijden weer een boek in mijn handen gehad en hem ook daadwerkelijk gelezen. Hier moet ik dan weer bij zeggen dat ik toen nog niet in het bezit was van een router en ik dus ook nog geen wifi had. Merel en ik zijn hebben helaas geen eettafel of iets dergelijks, wij moeten het met een kleine maar voor de rest prima keuken doen. Omdat Laura niet met 1, maar met 6 andere haar keuken deelt is deze veel groter en is hier wel een eettafel aanwezig. We hebben dus ook besloten dat we daar voortaan altijd zullen koken en samen zullen eten. Doordat elke dag iemand anders kookt, scheelt dat ook weer tijd en moeite voor jezelf. Die avond zijn we met z'n drieën naar de Ikea gegaan om de laatste nodige spullen te halen die helaas dus niet meer in de auto pasten. Ik heb een droogrek, een prullenbak, kledinghangers en een deurmat gekocht. Niet veel, maar wel handig. Rond een uur of 22:00 waren we uiteindelijk thuis en niet veel later ben ik ook in slaap gevallen, ik moest voor mijn gevoel nog steeds wat slaap inhalen.
Vrijdagochtend was het me al gelukt een uurtje langer te slapen. Mijn bed is trouwens ook mega fijn, een twijfelaar dus dat is weer beter dan een eenpersoons. Die ochtend was het ook eindelijk tijd om mijn router te gaan halen!! Laura wist precies waar ik dat kon doen dus na een kort ritje met de metro en een bezoekje aan de desbetreffende winkel was ik dan eindelijk ook in het bezit van een router. Tegen de middag was ik weer thuis en ging ik meteen aan de slag om ervoor te zorgen dat ik dan ook eindelijk wifi had. Helaas duurde dat een stuk langer dan verwacht en moest ik mijn geduld weer even flink op de proef stellen. Ik raakte nogal gefrustreerd hierdoor, maar na een uur of twee werkte hij dan eindelijk zoals hij zou moeten werken. Het eerste wat ik toen gedaan heb is facetimen met het thuisfront en wat was het leuk om (bijna) iedereen weer even te zien. Onderweg terug van het kopen van de router zijn we langs de sportschool gelopen, die zit hier namelijk in ons 'studentendorp'. Het is niet heel groot maar wel heel mooi en allemaal heel nieuw, want volgens mij zit het er nog maar een paar maanden. Om mijn goede voornemens meteen in de praktijk te brengen heb ik een abonnement genomen zodat ik de aankomende maanden ook zo nu en dan eens naar de sportschool kan gaan. Na het installeren van mijn router ben ik maar meteen samen met Laura naar de sportschool gegaan om een uurtje te sporten. Merel die heeft die avond voor ons gekookt en dat werden vanaf vrijdag 4 porties, Robin is namelijk vrijdagochtend ook aangekomen.
En vandaag was het de dag dat ik voor het eerst naar mijn toekomstige school zou gaan. De start van de buddyweek was namelijk vandaag. De buddyweek is een soort week waarin allemaal activiteiten worden georganiseerd voor nieuwe internationale studenten. Je wordt met een groep gekoppeld aan twee studenten die al langer in Oslo studeren en het is de bedoeling dat zij je handige informatie geven en dus leuke dingen met je doen. Ik heb twee hele leuke buddy's en ondanks dat we vandaag nog niet heel veel met ze gedaan hebben heb ik het al wel heel erg naar mijn zin gehad. Om een uur of 14:00 waren we alweer klaar op school en zijn we met z'n vieren een beetje de stad gaan verkennen, we hebben wat gelopen en zijn wat winkels in geweest en ik heb me prima vermaakt. Ik heb nu eindelijk het idee dat ik iets van Oslo gezien heb en begin het nu ook steeds leuker te vinden. Als het goed is begint aankomende woensdag echt mijn school en ga ik dus ook mijn klasgenootjes en leraren ontmoeten. Daar ben ik heel benieuwd naar.
Aan het eind van dit mega lange verhaal ga ik proberen nog wat foto's toe te voegen zodat jullie een nog betere impressie krijgen van dit alles en daarmee sluit ik mijn eerste blog dan ook af. Ik ga proberen zo nu en dan iets leuks te schrijven om jullie op de hoogte te houden van mijn avontuur!
Groetjes vanuit Oslo
Foto’s
3 Reacties
-
Petra:12 januari 2019Leuk Marije, ik ga je volgen👌👀
-
Margreeth:13 januari 2019Dat klinkt allemaal goed, Marije! Een geweldige uitdaging, alleen al je kamer inrichten, geen lift, sportschool, router installeren😂en dan moet het echte (school)werk nog gaan beginnen😏 Goed bezig!👍💪🙋
-
Elly:13 januari 2019Marije, wat fijn om nu zelf ook te kunnen lezen hoe het met je gaat. 🙂 Heel dapper hoe je je avontuur aangaat! Trots op je! Heel veel succes in Oslo🍀